De hengstenshow bij van Uytert. Wat begon enkele jaren geleden als een "gezellig paardenuitje met een vriendin" wat bijzonder toegankelijk was aangezien het op vrij dicht bij mijn ouderlijk huis is, begint de laatste jaren een evenement te worden waar ik steeds meer naar uitkijk. Zeker de laatste twee jaar. Door B. -vader van een van mijn liefste vrienden, een gepassioneerd paardenman en fokker van KWPN'ers- ben ik steeds meer geïnteresseerd geraakt in de bloedlijnen en het hoe, wat en waarom men fokt zoals men fokt. Ik heb er weinig verstand van, maar vind het erg leuk om te luisteren, te kijken en te leren.
Wanneer is een paard mooi? Goed? Geschikt voor een bepaalde merrie? Tijdens mijn sport -waarin ik veelal met ruinen heb gewerkt, met uitzondering van de nog altijd prachtige merrie Magic from Rio- ben ik eigenlijk nog nooit met de fokkerij in aanraking gekomen. Ik vind heel veel paarden mooi, alle veulentjes vind ik lief en schattig en ik kijk altijd naar de uitstraling van een paard. Dat is wat mij trekt. Door B. leer ik bij. Veel zelfs. De namen van merries en hengsten duizelen soms (maar sommige paarden hebben dan ook echt bizarre namen) en ik blijf het onbegrijpelijk vinden dat een merrie genoemd wordt bij de naam van haar vader en opa (dat maakt het onthouden er echt niet makkelijker op) maar ik vind het wel interessant. En leuk. Zeker nu er enkele veulens geboren worden de komende weken. Kijk; die vaders zoek ik dan weer op via Youtube, dat vind ik dan erg interessant en ik zoek naar overeenkomsten. Vorig jaar is er zelfs een veulen van B. naar mij vernoemd: Ivette. Haar vader is Painted Black; een paard dat bij het publiek wel bekend is door zijn carrière bij o.a. Anky van Grunsven en Hans Peter Minderhoud. Ze is ook een prachtig zwart poppetje om te zien. Erg lief met een bijzonder hoog knuffelgehalte. Dat is -en blijft- voor mij dan ook het belangrijkste.
Ik sta het mezelf soms zelfs een beetje toe om meedenken over de hengsten die komend jaar uitgekozen worden voor het fokprogramma. Ik denk dan totaal niet na over de combinaties; maar kies er wel de hengsten uit die mij aanspreken qua uiterlijk, de manier van lopen/springen, -daar is het weer- de uitstraling en hoe ze gereden kunnen worden. En daar heb ik dan weer oog voor, juist omdat ik zoveel en zoveel verschillende paarden heb gereden. Het moet fijn zijn om te kunnen samen werken met je paard; er een veilig gevoel bij te hebben; ook in de omgang. Die eigenschappen staan voor mij voorop; dat zou mijn richting zijn. Het samenwerken en het groeien komt voort uit een goede band en plezier samen. Met alle mooie (persoonlijke) resultaten tot een eventueel gevolg.
Plezier heb ik ook op een hengstenshow. Alles glimt, alles is mooi gepoetst. De caps en jasjes glitteren je tegemoet; soms zelfs zoveel dat het je afleidt van het paard. De sfeer was donderdagavond bij van Uytert prima. Ik was in fijn gezelschap, had een prima staanplaats; heb enkele leuke sfeerfoto's kunnen maken. Het westernbloed wat in mij blijft stromen -zelfs nadat ik het 13 jaar geleden achter me heb moeten laten- stroomde extra snel bij het zien van wederom een prachtige demonstratie van de Future-guys; een prachtige onderbreking tussen al het dressuur- en springmoois. Deze sport leeft zo weinig hier in de buurt... Zonde. Door dit te zien merk ik hoe ik deze tak van sport mis. Maar ook heb ik gelachen, gekeken, me verwonderd en wederom heb ik weer veel bijgeleerd. En zeg nou zelf... Een avondje mooie mannen kijken is nooit verkeerd ;-)
Wanneer is een paard mooi? Goed? Geschikt voor een bepaalde merrie? Tijdens mijn sport -waarin ik veelal met ruinen heb gewerkt, met uitzondering van de nog altijd prachtige merrie Magic from Rio- ben ik eigenlijk nog nooit met de fokkerij in aanraking gekomen. Ik vind heel veel paarden mooi, alle veulentjes vind ik lief en schattig en ik kijk altijd naar de uitstraling van een paard. Dat is wat mij trekt. Door B. leer ik bij. Veel zelfs. De namen van merries en hengsten duizelen soms (maar sommige paarden hebben dan ook echt bizarre namen) en ik blijf het onbegrijpelijk vinden dat een merrie genoemd wordt bij de naam van haar vader en opa (dat maakt het onthouden er echt niet makkelijker op) maar ik vind het wel interessant. En leuk. Zeker nu er enkele veulens geboren worden de komende weken. Kijk; die vaders zoek ik dan weer op via Youtube, dat vind ik dan erg interessant en ik zoek naar overeenkomsten. Vorig jaar is er zelfs een veulen van B. naar mij vernoemd: Ivette. Haar vader is Painted Black; een paard dat bij het publiek wel bekend is door zijn carrière bij o.a. Anky van Grunsven en Hans Peter Minderhoud. Ze is ook een prachtig zwart poppetje om te zien. Erg lief met een bijzonder hoog knuffelgehalte. Dat is -en blijft- voor mij dan ook het belangrijkste.
Ik sta het mezelf soms zelfs een beetje toe om meedenken over de hengsten die komend jaar uitgekozen worden voor het fokprogramma. Ik denk dan totaal niet na over de combinaties; maar kies er wel de hengsten uit die mij aanspreken qua uiterlijk, de manier van lopen/springen, -daar is het weer- de uitstraling en hoe ze gereden kunnen worden. En daar heb ik dan weer oog voor, juist omdat ik zoveel en zoveel verschillende paarden heb gereden. Het moet fijn zijn om te kunnen samen werken met je paard; er een veilig gevoel bij te hebben; ook in de omgang. Die eigenschappen staan voor mij voorop; dat zou mijn richting zijn. Het samenwerken en het groeien komt voort uit een goede band en plezier samen. Met alle mooie (persoonlijke) resultaten tot een eventueel gevolg.
Plezier heb ik ook op een hengstenshow. Alles glimt, alles is mooi gepoetst. De caps en jasjes glitteren je tegemoet; soms zelfs zoveel dat het je afleidt van het paard. De sfeer was donderdagavond bij van Uytert prima. Ik was in fijn gezelschap, had een prima staanplaats; heb enkele leuke sfeerfoto's kunnen maken. Het westernbloed wat in mij blijft stromen -zelfs nadat ik het 13 jaar geleden achter me heb moeten laten- stroomde extra snel bij het zien van wederom een prachtige demonstratie van de Future-guys; een prachtige onderbreking tussen al het dressuur- en springmoois. Deze sport leeft zo weinig hier in de buurt... Zonde. Door dit te zien merk ik hoe ik deze tak van sport mis. Maar ook heb ik gelachen, gekeken, me verwonderd en wederom heb ik weer veel bijgeleerd. En zeg nou zelf... Een avondje mooie mannen kijken is nooit verkeerd ;-)